We ontdekten dat 2 andere Nederlanders met een Defender die we eerder in Montenegro ontmoet hebben, ook in de buurt waren. Dus in de middag even gebuurt in Mestia en afgesproken de volgende dag samen te kamperen.
Die avond hebben we onszelf verwend en sinds Griekenland weer eens betaald voor een overnachting in het centrum van Mestia. Ook hebben we heerlijk Georgisch gegeten in een restaurant dichtbij het hotel.
De volgende dag een offroad route gereden richting Koruldi Lakes. We wilde op de top van de berg kamperen, dus de uitdaging was om het mét trailer te doen. Eerste stuk ging zonder moeilijkheden maar de eindsprint heuvel op was een uitdaging. Maaaar nadat we de juiste route gevonden hadden, ging het in 1x. En het uitzicht was echt prachtig.
Na een gezellige middag en avond met de Nederlanders, zijn we weer door gegaan, tijd om de bergen uit te gaan.
Op een mooi plekje in een stukje bos hebben we onze eerste pizza gebakken op een vuurtje, ze waren perfect!
Hierna door richting de Zwarte Zee voor wat verkoeling. Op onze eerste plek werden we geterroriseerd door de dorpsgek, rond 17.00 besloten we toch een andere plek te zoeken omdat hij niet van plan was ons met rust te laten.
Na een paar uur rijden over platteland, kwamen we aan bij het strand! Hier geslapen en uiteraard een heerlijke ochtendduik genomen.
We hadden de tip gekregen naar een vismarkt te gaan in Batumi, wat een chaos! Gelukkig konden we bijkomen in een traditioneel visrestaurant, versere vis kon niet en dat voor een klein prijsje.
Een andere tip was een leuk plekje met natuurlijke heetwater bronnen. Zag er mooi uit, maar blijkbaar was het ook de lokale chillplek, tot 3.00 snachts genoten van muziek haha. De volgende ochtend op tijd eruit en alsnog genoten van de hot springs.
Linda schrok zich rot, haar ringen verkleurde meteen door het hoge zwavelgehalte. Gelukkig verkleurde het weer terug na een paar keer in vers water.
Hierna wilde we graag een boompad in een canyon bezoeken. We reden zoals altijd en toen bij een kruispunt BAM, een Georgiër met zijn busje in onze zijkant. Meteen liep het halve dorp om ons heen, allemaal onverstaanbaar aan het praten. De Georgiër was duidelijk van mening dat het onze schuld was. Wij waren van mening van niet, maar je gaat toch twijfelen. Politie werd gebeld en we lieten het aan hun. De politie sprak niet met ons, enkel met d'r Georgiër en ze gingen zelfs met zijn 3en in de politieauto zitten om te overleggen. Voelde niet helemaal fair. Uiteindelijk begrepen we dat we de auto moesten laten staan en mee moesten naar het politiebureau. Hier moest Jeff een alcoholtest doen, uiteraard niets gedronken aangezien het 11.00 was ofzo. De andere bestuurder ook niet. Na lang wachten en een hoop formulieren, overleg tussen de politie en de Georgiër, bleek de Georgiër ineens Engels te spreken en ons een voorstel te willen doen. Hij zei ineens dat het soms beter is wanneer beide partijen eigen schade op zich nemen. We kregen toen door dat de politie in ons voordeel besloten had en het bleek dat de Georgiër niet verzekerd was. We waren niet van plan onze auto te laten maken door een Georgisch bedrijf en hadden totaal geen zin in gezeur met verzekeringen. Dus hand geschud en akkoord gegaan. Zijn auto was er slechter aan toe en we weten inmiddels dat over het algemeen Georgiërs niet meer geld hebben dan in eigen levensonderhoud te voorzien. We werden weer teruggebracht door de politie naar onze auto. Schade lijkt mee te vallen, enkel wat krassen en een deukje.
Onze weg vervolgd naar de canyon. Er werd ons geadviseerd om een 'taxi' te nemen naar de canyon want de weg zou niet geschikt zijn voor onze combi. Dus gelijk een echte Georgische ervaring erbij, offroad rijden/crossen in een Lada Niva, fantastisch, plank gas over de meest onbegaanbare bergweg. De canyon zelf was niet heel spectaculair.
Hierna wilde Jeff heel graag terug naar Overland Haven om de auto te checken, dus lange rit terug en hier weer met open armen ontvangen en een borrel gedronken om de dag af te sluiten.
De dag erna op zoek naar een dop 52 om het wiellager te vervangen. Dit kostte een halve dag en uiteindelijk moest Jeff nog zelf iets fabriceren. Dag erna was een dag van nationale rouw ivm de doden die gevallen zijn met de overstroming in Shovi. Wij raden nog geen week ervoor ook over die brug.... realitycheck.
Nadat alles gecheckt en gerepareerd was en ook de remmen voor vervangen, gingen we op weg naar Armenië.
Wauw wat heeft dit land ons verbaasd in korte tijd. De gebouwen zijn weer totaal anders als Georgië en prachtige bergen. De 2e dag ontmoette we Sam en Elias, twee jongens in een groene Defender die we eerder ook ontmoette. Heerlijke avond met BBQ gehad. De nacht was wat onrustig, aangezien we blijkbaar aan een strand stonden waar lokale vissers om 3.00 in hun boten stappen. Wel kregen we van een lokale visser 4 gerookte vissen, geen idee welke vis maar smaakte goed met lunch. Dag erna een vulkaan bezocht én een uitdagend offroad pad gereden. Flinke hoogteverschillen, losse stenen en steile stukken. We hadden de trailer op de plek gelaten, dus overnachtten in de Defender, bovenop een mooi plateau met uitzicht op Ararat (hoge berg in Turkije). De dronebeelden zet ik er later op.
De volgende dag wilde we deel 2 doen van de route, maar we stuitte op een bord dat duidelijk zei dat we niet verder mochten. In het Nationaal Park waar we door wilden waren luipaarden gezien. Mannen van het leger kwamen ons tegemoed en ondanks wat belletjes en lang overleggen, konden we niet door. Maaaaar we werden wel uitgenodigd voor een lunch BBQ met Vodka. Wat een ervaring weer, ik mocht zelfs even op een paard een rondje doen.
Helaas over de normale weg terug, door Yerevan waar het 40+ graden was. Einde van de dag waren we weer bij het meer waar we een verfrissende duik konden nemen. Als avondmaal; pizza van het kampvuur.
In de avond keken we weer met zijn allen naar de sterren en naast vallende sterren/meteorieten zagen we ook de lancering van 21 nieuwe satellieten van Starlink! Heel bizar om het te spotten.
De volgende ochtend ontdekte we met de ochtendduik dat er een waterslang en mega grote kikkers in het meer waren.
Na wat overleggen kwamen we erachter dat we eigenlijk alweer Armenië uit moeten, aangezien we 19 augustus de ferry naar Cyprus geboekt hebben aangezien Astrid en Jaco daar langskomen!
Dus helaas alweer naar Georgië gegaan, maar we komen zeker terug naar Armenië. Het was de meest rustige en snelle grensovergang die we gehad hebben, 45 minuten en klaar! Gelijk na de grens overnacht op een mooi plekje aan een beschermd moeras/meer. Rustige nacht gehad, behalve de wind die ineens opstak.
Vandaag weer een grensovergang, Georgie-->Turkije. Gelukkig ook erg soepel gegaan.
Комментарии