We hadden echt zin in Georgië en het weer in Turkije bleef erg wisselvallig, dus besloten in 3 dagen door te rijden naar Georgië. We hebben wildgekampeerd naast in meer in Zara en op een berg in Yakutiye en toen waren we bij de Georgische grens bij Cildir. Weinig wachtende voor ons dus ging erg soepel. Het was de eerste keer dat ik een aparte procedure moest doorlopen dan Jeffrey met de auto. De passagier moest doorlopen en door een door stelsel van 'gates' en loketten. Jeff moest met de auto langs poortjes en hier werd alles gecontroleerd. Ze zijn altijd erg nieuwschierig naar de trailer, willen alles bekijken. De papieren van de auto checken duurt ook altijd even. In het stukje niemandsland tussen Turkije en Georgië heeft Jeff de nummerplaat van de trailer gewisseld naar een zelfde plaat als de auto. We hopen dat we hier goed aan doen, we horen nu gemengde verhalen. Voor nu is het in elk geval gelukt.
Toen weer een simkaart gekocht, dit kon bij een benzinestation vlak na de grens, we kregen geen keuze maar het bleek 7 dagen onbeperkt internet, dus helemaal prima.
Wat een weg na de grens, alleen maar enorme kraters in de weg!
Een plekje gezocht om te slapen, op het eerste oog helemaal prima. Echter na 5min ontdekte we dat het er grote rupsen regende uit de bomen. We hadden geen zin meer om nog verder te zoeken, dus besloten te blijven. Het maakte ons wel nerveus, als je even niet oplette zat er weer een op je schouder of kroop omhoog via je broek. Eerste keer dat we de luifel opgezet hebben tegen rupsen haha. Dat ik snachts wakker werd en een rups ontdekte in bed, probeer ik heel snel te vergeten.
We hadden veel zin in de volgende dag, want we gingen de eerste route rijden uit het offroadboek van Georgië. Het was even wennen om met Osmand te navigeren, maar al snel waande we ons tussen de bloemenvelden. Geen mega uitdagende track, maar wel heel erg mooi.
We hadden een pech dag vandaag.
De Nederlandse overheid heeft Rusland gemarkeerd als een 'rood' land en dit gooit onze planning enorm in de war.
Linda heeft haar haarkleur eer aan gedaan. Net zoals het thuis wel eens misgaat met koken, omdat ze dan afgeleid wordt door een vaatwasser die uitgeruimd kan worden, vervolgens de vuilniszak buiten wil weggooien, dan ziet er dat onkruid tussen het gras groeit en oh shit, nu is het eten aangebrand. Dit keer deed ze het met een korte broek aantrekken, eten pakken, opmerken dat er iets verbogen is, dit willen zeggen tegen Jeff en vervolgens weer afdwalen......
Wat ervoor zorgde dat de achterdeur van de trailer nog openstond toen we gingen rijden en de gehele koelkast met rails eruit geknalt is. Helemaal ruk en stom, rails kapot ect. Gelukkig doet de koelkast het nog.
Toen de track ineens modderig werd, klapte de luchtslang van de difflock. Gelukkig was dit een snelle fix, want Jeff had een nieuwe koppeling bij. Helaas wel enorm veel stekende insecten dus we zijn beiden mooi gespikkeld.
Een paar km begon de echte ellende. Jeff zag ineens de band van de trailer helemaal scheef staan en rook rubber.
De draagarmen van de trailer zijn gescheurd. Groot probleem, want het zat echt nog maar aan een paar centimeter staal vast en we moesten nog 6km gravelpad met diepe kuilen.
Het was 30+ graden en na een kleine zenuwinzinking aangezien we al zoveel problemen gehad hebben met de trailer (nieuw chassis eronder omdat deze paar jaar terug gescheurd was in Spanje) een noodoplossing bedacht. Met spanbanden proberen te draagarmen te ontzien en met 3km per uur de track afgeschuifeld. Toen een brug dat aangaf, maximaal 2t en de combinatie is misschien wel bijna 4t nu. Toch erop gewaagd en veilig de overkant bereikt. Hier was, 'de hoofdweg' tussen 2 gehuchten. Eerste zijpad ingeslagen en hier was een open plekje waar men ooit wat afgegraven had. Toen we net 5min stonden kwam er een kleine pick-up aangereden. Super vriendelijk stel, ondanks de taalbarrière bood hij hulp aan. We mochten naar zijn guesthouse komen nog geen kilometer verderop en hij had een lasapparaat. Savonds de draagarmen eraf gesleuteld, geslapen in 1 van de kamers en de volgende dag met alles wat er te vinden was, zo goed mogelijk rechtgebogen, verstevigd met betonijzer en gelast. Reddende engelen. Ik heb de vrouw van het stel 3uur walnoten helpen pellen. Communicatie was lastig, maar toch kunnen helpen en wat te weten gekomen van elkaar. Blijkbaar zijn de velletjes in walnoten goed te verwerken in een thee en dit helpt tegen keelpijn.
Nadat het lassen gedaan is, besloten we toch nog door te gaan Tbilisi. We doen hier een paar drankjes met Marijn en Daniel, die we eerder ook al ontmoet hadden in Turkije.
Dit was enorm gezellig en in het hotel dat we geboekt hadden, slapen we hierdoor maar een paar uurtjes haha.
De volgende dag door naar Overland Haven. Dit is een plek van 2 Australiërs die zich na Covid gevestigd hebben in Georgië en overlanders een plek biedt om te verblijven. Die avond hebben we een gezellige avond en ook de schrijvers van het offroad boek over Georgië sluiten per toeval aan. Zij hadden een lezing in Tblisi en namen die nacht het vliegtuig terug naar Frankrijk. Heel inspirerend.
Ondertussen zijn we druk bezig geweest om een oplossing voor lange termijn te zoeken voor de trailer. De draagarmen zijn custom made dus moeten vanuit Nederland komen. Nieuwe laten maken duurt minstens 6 weken, maar gelukkig biedt de trailerbouwer ons een oplossing. Hij had nog een set liggen voor zichzelf en wij mogen deze gebruiken en hij wacht dan op nieuwe. We zijn nu druk bezig met het regelen van transport naar hier. Ook gelijk maar een nieuwe koelkast rails meebesteld. Jeff is al een tijdje bezig met een extra set Maxtrax en met behulp van Hans en Tom komen deze ook mee met het pakket. Nogmaals bedankt! Het is enorm duur helaas, maar het lijkt erop dat het gaat lukken dat het pakket onze kant op komt.
Aangezien we nog niet aan het einde zijn van onze reis, is dit de beste oplossing.
Vandaag zijn we druk aan het wassen, sociale media bijwerken en Jeff vervangt de olie en filters van de auto.
Comentarios