Het kostte een paar dagen om de trailer te modificeren. Na een mini testronde in de omgeving, moesten er nog kleine aanpassingen gedaan worden. Hierna hebben we de grote test gedaan door 2 dagen in Vaslovani National Park te rijden. Fantastisch om weer lekker off grid in de natuur te zijn. Eerste dag zijn we niemand tegen gekomen, behalve op de aangewezen wildkampeerplek aan het einde van dag 1. Wat een mooie vlaktes en gebergten. Het park grenst direct aan Azerbeidzjan en we hadden dan ook een border permit van de grenspolitie nodig om hier te rijden. Deze werd zeker 8x gecheckt door militairen die wilde weten wat onze plannen in dit gebied waren. De rivier in deze foto is de fysieke grens met Azerbeidzjan. Helaas heeft dit land zijn landsgrenzen al dicht sinds Covid, dus geen optie om even de grens over te steken.
In het park zagen we grote roofvogels en ook een mooie felblauwe vogel die zich niet liet fotograferen.
Net voor zonsondergang hebben we nog een rondje met een Pools stel gereden omdat het Golden Hour was voor foto's.
De avond en nacht was bloedheet en vol met muggen.
De volgende dag reden we door een ander National Park en we wilden overnachten bij een meer, maar eenmaal daar aangekomen werden we aangevallen door allerlei bijtende insecten, zowel in het water als boven het water. Ook was het nog steeds rond de 40 graden, dus besloten terug te rijden naar Overland Haven.
Hier hebben we overnacht en de trailer achtergelaten om de Albano Pass te gaan rijden. Hij wordt genoemd in het rijtje met gevaarlijkste wegen ter wereld, dus vandaar de trailer even niet meegenomen.
Wat een prachtige route! We reden langs een rivier, door magische valleien van Tusheti Nationaal Park met overal watervallen (ook over de weg) en op 2800 meter reden we zelfs in de wolken. De wegen waren goed te doen, we zijn wel gewaarschuwd voor landslides (modderstromen/afbreken van stukken rots) wanneer het regent.
In Omalo hebben we overnacht in een schilderachtige omgeving, wilde koeien en paarden om ons heen en uitzicht op de bergen van de Grote Kaukasus.
Heerlijk geslapen aangezien het hier in de nacht heerlijk fris was. Opnieuw echt ultiem genoten toen ik sochtends vroeg wakker werd en de zonsopgang zag vanuit ons bed.
Gezien het weerbericht dat regen voorspelde na vandaag, helaas besloten om de pas weer naar beneden te rijden in plaats van de omgeving te verkennen.
Nog even genoten van de gezelligheid van Sarah en Grant en de honden Limpie en Rex en gebruik gemaakt van de faciliteiten zoals wassen en douchen. Ook zijn we lekker uiteten geweest en hebben we lokale Georgische gerechten geproefd. Een soort dumplings in kaassaus, jammie! Jeff verheugde zich op een biertje tijdens dit afscheidsetentje, maar dit was op haha.
De volgende dag vertrokken we richting....... het noordwesten van Georgië.
We hebben de knoop doorgehakt en besloten niet door te gaan naar Rusland, Kazachstan, Kirgizië en Mongolië. Jeff heeft geen fijn gevoel bij het doorkruisen van Rusland en denkt de verspelde hitte en eindeloze slechte gravelpaden in Kazachstan niet te trekken in een auto zonder airco. Helaas zijn de andere landen niet bereikbaar zonder duizenden kilometers door Kazachstan te rijden. Wachten op koeler weer is ook geen optie, want al snel is het dan ver onder het vriespunt in landen als Mongolië en Kirgizië.
Dus nu eerst maar eens Georgië verder ontdekken en wellicht naar Armenië.
Vandaag hebben we wat sightseeing gedaan en op ons wildkampeerplekje zijn werden we op een bijzondere manier begroet door een herder. Hij duwde een plukje hennep in Jeff zijn handen en niet veel later kwam hij terug en gooide 2 nog levende vorentjes voor onze voeten. Hierna liep hij weer weg. Ook hallo haha. We denken dat dit komt omdat in de Georgische cultuur gasten/toeristen geschenken van God zijn. Verder is het hier de perfecte temperatuur met een windje.
コメント